Kodeks wędrowniczy

Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka.Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca.To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie. 

Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerski instynkt. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi cały świat, wędrownik patrząc w swą przyszłość pragnie odnaleźć własną ścieżkę. 

Wędrownik - zawsze jest gotów nieść pomoc. 

Wędrownik - bardziej niż jakikolwiek inny Harcerz jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzetarta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno. 
 

Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzeć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie nie wydeptanych ścieżek. 
 

Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie i lecie, na wsi i w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny.