Rota przyrzeczenia Harcerskiego
Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce,
nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu Harcerskiemu.
Prawo Harcerskie
-
Harcerz sumiennie spełnia swoje obowiązki wynikające z Przyrzeczenia harcerskiego .
-
Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy.
-
Harcerz jest pożyteczny i niesie pomoc bliźnim.
-
Harcerz w każdym widzi bliźniego, a za brata uważa każdego innego harcerza.
-
Harcerz postępuje po rycersku.
-
Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać.
-
Harcerz jest karny i posłuszny rodzicom i wszystkim swoim przełożonym.
-
Harcerz jest zawsze pogodny.
-
Harcerz jest oszczędny i ofiarny.
-
Harcerz pracuje nad sobą, jest czysty w myśli, mowie i uczynkach; jest wolny od nałogów.
Hymn ZHP
Wszystko co nasze Polsce oddamy
W niej tylko życie, więc idziem żyć
Świty się bielą, otwórzmy bramy
Rozkaz wydany: „Wstań w słońce idź!”
Ramię pręż, słabość krusz,
Ducha tęż ojczyźnie miłej służ!
Na jej zew w bój czy w trud
Pójdzie rad harcerzy polskich ród
Harcerzy polskich ród
Krzyż Harcerski
Krzyż Harcerski nadawany jest członkom ZHP po złożeniu przyrzeczenia harcerskiego. Wówczas przypinany jest do munduru na lewej piersi na wysokości serca. Wzorowany na orderze Virtuti Militari, który przyznawany jest za szczególne męstwo i oddanie w służbie ojczyźnie. Dewizą krzyża harcerskiego jest łacińska maksyma per aspera ad astra (przez trudy do gwiazd).
-
Krąg – symbol doskonałości do jakiej dąży harcerska rodzina. Jest to też symbol harcerskiego kręgu, w którym wszyscy są równi i panują braterskie relacje.
-
Lilijka – symbol czystości. Wskazuje właściwą drogę jaką każdy harcerz powinien podążać, jak po igle kompasu
-
Promienie - biegnące od lilijki oznaczają dążenie harcerstwa do promieniowania na cały świat wartościami, radością, dobrem. Oznaczają one także wszechstronność rozwoju harcerskiego.
-
Węzeł – na wieńcu, jak węzeł na chuście ma przypominać o obowiązku wypełnienia przynajmniej jednego dobrego uczynku dziennie. Symbolizuje on również węzeł przyjaźni harcerzy.
-
Wieniec z liści dębowych – liście dębowe symbolizują męstwo i dzielność.
-
Wieniec z liści lauru – liście laurowe są symbolem zwycięstwa. Wieniec z liści laurowych nakładano na głowę zwycięscy olimpiady. Dla harcerza liście laurowe oznaczają zwycięstwo nad własnymi słabościami.
-
Ziarenka piasku – ramiona krzyża harcerskiego wypełnione są ziarenkami piasku, które symbolizują liczną rodzinę harcerską; (Ile ziarenek piasku na plaży, ile gwiazd na niebie, tylu harcerzy na świecie).
-
Puste miejsce – pomiędzy ziarenkami piasku, pozostawione jest miejsce, które symbolizuje że jest jeszcze miejsce dla nowych harcerzy
-
Hasło "Czuwaj" - tradycyjne pozdrowienie harcerskie, które przypomina harcerzowi, że powinien być zawsze gotowy do służby Bogu i Polsce oraz czujny
-
Dwie gwiazdki na lilijce - czujne oczy skauta prawo i przyrzeczenie harcerskie.
-
Ramiona krzyża - cztery strony świata
Lilijka harcerska
Harcerki i harcerze noszą srebrną lilijkę na nakryciu głowy. Ci, którzy nie złożyli jeszcze Przyrzeczenia Harcerskiego noszą ją także w miejscu krzyża harcerskiego. Wzorowana jest na symbolu oznaczającym północ na średniowiecznych kompasach, co ma oznaczać wskazywanie właściwej drogi. W 1927 na ramionach lilijki umieszczono litery ONC – oznaczające hasło filaretów Ojczyzna, Nauka, Cnota.
-
Lilijka – Tak jak igła kompasu właściwą drogę jaką każdy harcerz powinien podążać
-
O - Ojczyzna
-
N - Nauka
-
C - Cnota
-
ZHP – Związek Harcerstwa Polskiego
Czuwaj!
Pochodzi z czasów rycerskich, kiedy to, w czasie nocnej służby, strażnicy na murach miejskich nawoływali się w ten sposób. Dziś przypomina ono o gotowości do czynu, służby Ojczyźnie, pracy nad sobą. Pozdrowienia to wymieniają harcerze na powitanie i pożegnanie.
-
Lilijka – symbol czystości
-
Dwie gwiazdki - Prawo i Przyrzeczenie Skautowe
-
Krąg - symbol skautowego kręgu
-
Węzeł płaski - symbolizuje jedność i braterstwo wszystkich skautów
-
Fiolet - a właściwie królewska purpura, oznacza przywództwo i pomaganie innym
-
Biel - symbol czystości
WOSM
WOSM – World Organization of the Scout Movement, czyli Światowa Organizacja Ruchu Skautowego. To międzynarodowe stowarzyszenie, które skupia organizacje skautowe z całego świata – męskie oraz koedukacyjne.
biel to symbol czystości, z kolei fiolet – a właściwie królewska purpura – oznacza przywództwo i pomaganie innym.
WAGGGS
Koniczyna skautowa to odznaka wszystkich skautek. Jest oficjalnym symbolem Światowego
Stowarzyszenia Przewodniczek i Skautek (ang. WAGGGS – World Association of Girl Guides and Girl Scouts). Stowarzyszenie to skupia żeńskie organizacje skautowe z całego świata, w tym również ZHP.
Trzy ramiona koniczyny symbolizują potrójną służbę: Bogu, ojczyźnie i bliźnim. Gwiazdki natomiast przypominają o Prawie i Przyrzeczeniu. Igła kompasu widoczna na środku oznacza właściwy kierunek obranej w życiu drogi. Podstawa koniczyny przypomina płomień – ważny symbol dla wszystkich skautów świata. Żółta koniczyna na niebieskim tle mówi o tym, że tak jak słońce na niebie świeci dla wszystkich ludzi, tak samo ruch skautowy dostępny jest dla dziewcząt z całego świata.
Wędrownictwo
Wędrownicy to grupa metodyczna skupiająca osoby w wieku 16-21 lat.[...] Formą aktywności wędrowniczek i wędrowników jest WYCZYN.[...] Wędrowników cechuje aktywna postawa wobec otaczającego ich świata. Ważną dla nich rolę odgrywa samodzielne poznawanie świata, wybór najbardziej interesujących zagadnień i dostrzeżenie ważnych, społecznych problemów w myśl zasady: Wędrujemy przez świat po problemach, do człowieka. Wędrownicy stawiają przed sobą ambitne cele, realizując je indywidualnie albo w harcerskim zespole. Bowiem wędrownictwo to samowychowanie do czynu przez czyn. Wędrówka jest sposobem na pracę wędrowniczą. Wędrówka rozumiana dosłownie – pozwalająca na poznanie otaczającego świata oraz wędrówka po problemach, zagadnieniach w wybranych dziedzinach wiedzy (wędrówka intelektualna). Taka szeroko rozumiana wędrówka ma pomóc młodej kobiecie – młodemu mężczyźnie w odnalezieniu swego miejsca w społeczeństwie. Zachętą do działania jest wędrownicza dewiza:
Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl – pomóż, czyli działaj.
Działanie to, czyli służba, realizowana jest wewnątrz organizacji i poza nią. Służba może mieć wymiar zaangażowania w życie ZHP[...] Może to być również służba na rzecz społeczeństwa: szkoły, osiedla, miasta; ludzi starszych, chorych i dzieci.[...] Wyczyn charakteryzuje większość działań wędrowniczych – podejmowane przez wędrowników zadania powinny być ambitne, być wyzwaniem na krawędzi możliwości (czego nie należy mylić z krawędzią bezpieczeństwa).[...]
Zasady pracy wędrowniczej
Wędrownicy chcą zmieniać świat na lepszy, ale wiedzą, że ulepszanie świata powinni zaczynać od samych siebie. Dlatego w swym działaniu kierują się trzema zasadami: pracy nad sobą, szukania miejsca w społeczeństwie i służby.
Praca nad sobą to ciągłe doskonalenie się – praca nad charakterem, rozwój fizyczny, intelektualny i duchowy. Poszukiwanie w sobie i doskonalenie tego, co najlepsze i eliminowanie słabości.
Szukanie miejsca w społeczeństwie związane jest bardzo ściśle z wchodzeniem w dorosłość. Każdy człowiek musi dla siebie znaleźć miejsce w społeczności, w której funkcjonuje. Musi odnaleźć się w różnych rolach: dziecka, ucznia, obywatela, a później pracownika czy rodzica. Podstawowym wyzwaniem dla młodego człowieka jest odnalezienie dziedziny, w której chciałby się rozwijać i w przyszłości podjąć pracę zawodową.
Służba jest działaniem podejmowanym przez wszystkich harcerzy. Jednak wśród wędrowników odgrywa szczególną rolę. Wędrownicy uczą się podejmowania odpowiedzialnej, stałej służby. W konsekwencji mają ukształtować w sobie postawę aktywnego człowieka – potrafiącego działać bezinteresownie na rzecz swojego otoczenia (rodziny, sąsiadów, kolegów z pracy, ale też nieznajomych, których napotka na swej drodze).
Kodeks wędrowniczy
Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka.Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca.To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.
Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerski instynkt. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi cały świat, wędrownik patrząc w swą przyszłość pragnie odnaleźć własną ścieżkę.
Wędrownik - zawsze jest gotów nieść pomoc.
Wędrownik - bardziej niż jakikolwiek inny Harcerz jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzetarta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.
Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzeć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie nie wydeptanych ścieżek.
Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie i lecie, na wsi i w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny.
Symbolem wędrowników jest wędrownicza watra. Jest to ognisko ułożone w sposób skautowy – na tzw. długie palenie. Tworzą je trzy ułożone promieniście polana i znajdujące się nad nimi trzy płomienie.
Ognisko to symbol ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy i energii.
Polana ogniska są związane z zasadami wędrowniczej pracy:
-służbą, czyli bezinteresowną pracą na rzecz społeczeństwa i organizacji,
-wędrówką zarówno fizyczną, jak i intelektualną, a poprzez nią szukaniem swojego miejsca w społeczeństwie,
-wyczynem, którego podjęcie jest wędrowniczym sposobem na pracę nad sobą i samodoskonalenie.
Płomienie są symbolem dążenia ku doskonałości:
-najmniejszy płomień to siła ciała – dbałość o zdrowie i tężyznę fizyczną,
-średni płomień to siła rozumu – dążenie do wiedzy i rozwijanie swojego intelektu,
-największy płomień to siła ducha – kształtowanie charakteru, dążenie do prawdy i Boga.
